karzeł

... dziś
czasem nowym ośmielona
znienacka podeszłam
do Ciebie Karle mój
nieporuszony
szorstki
milczący
z bliska szare bruzdy
czarna chropowata wysypka
jeszcze bardzie odpychająca
coś jaszczurzo zielonego
na wykręconych nieludzko ramionach
łaskotało

wewnątrz ni drgnienia....  duszy... czy serca

gdy przyklejona do Ciebie
do żywego  pala przywiązana
mocno
poczułam
Swoje
głośne i silne

biło

zostawiłam Ci

we mnie jak zwykle odrośnie
na wiosnę

apoezja - jak anarchia

ani mi w głowie
piękna poezja
bo myśl ani moja
ani Twoja Gościu
a niczyja

absurdalna
amoralna
jak
agłowa
czy
anoga.

a ja?
Aja!
Analfabetka.

A maj?
zielony Miłości raj
<3

Suknia

tyle co smagła 

Zbroja 

dziś

czasem pokreślona

słońcem poplamiona

Skóra

wymarzona

oddechem utkana

Suknia 

jej nici

 myślą

w spiralne warkocze

splecione

wydechem napędzane 

komórki membrany

jak delikatne falbany

flagi białe

żagle

falują

spokojnie  duszę moją 

na Galaktyki morze

w Stroju 

do Kosmosu

do - strojonym

dryfują

obręcz

 autor rysunku Andrzej Michalik

proporcja ciała idealna
nawet w ruchu równowaga złota
matematycznych liczb  precyzja
zbadany stan wody i białka
i tłuszczu kropla

witruwiański stwór

nie wystarczy
gdy zimna
lęku  obręcz
serce  ściskająca
dookoła

Like a seadrum

w lewym uchu morski  bęben słyszę
delikatnie jego muszlę muskający
tak jak Księżyc
głaszczący na siatce oka twój orli profil
w bębnie tym księżyce niezliczone
uciekinierzy galaktyki
niewolnicy moich rąk
obręczy
jak wiatr w przełęczy zniewolone
posłuszni  mi jak ja tobie
Niewolnica siebie w sobie
rozproszone wystraszone
układam  je w statyczne kształty
raz Yin raz  Yang
dla wnikliwych jednak
taniec Ciał to  nieustanny ...

ktoś moje słowa zilistrował. Dziękuję .


https://upload-assets.vice.com/files/2016/09/19/1474322204goodbyehelios.gif

Wieczne. Nasłuchiwanie.

ucho skrzynki w piątek opada i cichnie

mój dla ciebie czas

jak mandala -  okrągły

bez końca czy początku

klapka mej małżowiny dźwięk przepuszcza każdy

nawet czysto niemy

światłem naniesiony

w nocy tym odbitym,

gdy oryginał z innej mrocznej strony

kaleki  dziś jeszcze Księżyc bratem  twym

Oswiecenie

każdego dnia
o zawsze właściwej godzinie
poranne oświecenie
morska fala
boska blyskawica

jak dziś wyczekiwane
draśnięcie na szyi
wtedy wymodlone
w noce nieprzespane
lub w szczęściu niewinie prze(y)śnione

konieczne

w rytmie oddechu
podchodzące
wolno szybko szybko wolno ....
Twojego
oddechu

Amority

Odciski myśli jak skamieliny
Amonity Miłości
Chwile zatrzymane
między falami prany
kartkami Kosmosu
Zagarniane
nie- świadomie
nagie bezbronne

Łagodnie dryfujące w Wieczności
Moje listy do Ciebie

granice

Na ostrej  krawędzi od mrozu zimy i wiosny
swoje przekraczam chaotyczne
grani - ce
kształt im na pokrój szyn pociągu do wolności
nadając
możliwie
najprostszy
płynności... łagodności

marzec just now

raz dwa trzy
baba Jaga patrzy
baba Jaga słucha
ma na to dwa ucha
a na nich kolczyki
złote ołtarzyki lustra migoczące
usta wibrujące
dźwiękiem
tęsknoty kojące
dźwiękowody ciszy
łańcuchy iskrzące
Ona wszystko ...słyszy

Ma dwie nogi jeszcze
skacze na nich
wyżej -  śmiało
dalej  - śmiało
żeby  najkrótsze nawet słowo
motylem  nie uleciało
wagę swoją poczuło
koroną się stało
Miłości

Andrzej Walenty moje obrzędy

Andrzej Walenty

moi 

Dziadkowie

od  nich się wywodzę

stąd w sercu  nie  trywialne do bólu obrzędy

lecz prostych spotkań obrazy z sałatką na stole 

i grzaną kiełbasą z własnego

 prosiaka  przyjaciela prawie

tak długo karmionego 

mimo migreny

porannej 

i palców pokrzywionych

butelką nawet

pierwiastek

noszę w sobie 

takiej ot

Miłości  

Oddycham, śpiewam i idę

oddycham

idę 

i śpiewam, mruczę, piszczę, krzyczę

Dziękuję !!!

medytacja płatka

spadanie

bezwolne i nieświadome

ani sensu  czy końca

zawieszenia na końcówce sosnowej igły 

czy mojej rzęsy

jakże różna smierć

pozostać kryształem

czy stać się  ciałem ciepłym

jego łzą

gwiaździstość

oczekiwanie wypełnione lśnieniem
dziś świetlna wata w uszach
w zamian
gwiezdna wycinanka z powiek
przepuszcza ich promienie
wprost do snu
galaktyczny niemy film na
Dobra  - Noc

Odbicia

Odbicia waszych myśli w moich oczach budują zamki i wieże nadziei. Te trwałe i przemijające wraz z czasem. Siedzę. Patrzę, Słucham. Czekam, Uważnie.Cisza.

Skulić się

zamiast przytulić.
Czasami nie można inaczej.
Tylko ukryć myśli pod skrzydełko.
Poczekam.
Przytulę.
Już przytulam.
Siebie też.

Krople

Krople słów

spływają mi do uszu,

wilgotnymi trenami,

lśniącymi litaniami,

wibracją mantr.

Nocna rozmowa z chmurnym niebem.

Zamiast blasku pełni

mokre mormorando

wprost

z nieba.

Spowiedź.deszczu.

Po prostu słucham

z każdym słowem coraz czystsza,

Słuchanie ciszy

w ciszy, a zwłaszcza w niej, jak w lustrze, odbija się własny głos.

bezlistność

otwiera oczy na  kształt rzeczy, na nie same, jakie są w swej istocie.
Czyste, przejrzyste, delikatne, a zarazem silne. Trwają.
Czas rodzenia, rozwoju, bujności jest konieczny , żeby wskoczyć na wyższy poziom. Kolejny słój. Kolejne węzło...
W międzyczasie wykorzystajmy bezruch i  spokój przypominający śmiertelne zamarcie w ciszy, w mrozie.
Niezakłóconą czystość formy.
Foto: Adam Rybarczyk

Wykorzystajmy daną nam przez drzewa i trawy  światło w te krótkie dni.Jasność. Ale nie tylko.
Zobaczymy  niewidoczne  wcześniej jeziorko

i wcześniej niż zwykle  księżyc?

w  ażurowej koronce?
Moimi oczami otwartymi wczoraj.
I oczami innych, spostrzegawczych od zawsze, czujących puls przyrody,
tak jak kolejne foto: Adam Rybarczyk: (https://www.facebook.com/adam.rybarczyk)

I zobaczysz pusta macicę albo szkielet,
Nie lękaj się. Wszystko jest dla Ciebie,  dla nas?
Ja też. Z własnej nieprzymuszonej woli.
<3

pomagać

słuchając?

Czy ja się nie oszukuję?  Kogo chcę wysłuchać? Większość ma jakiegoś partnera, rodzinę, koleżanki i kolegów, przyjaciół,spowiedników, swoje ulubione gazety, programy tv czy radiowe, portale społecznościowe, randkowe, strony internetowe z forami dla każdego.

A ci, którzy nie maja tego, tym bardziej nie maja Internetu. Mają może swoich lekarzy, konfesjonały...

Na co więc ta moja tu obecność? Nikt nawet dotąd słówka nie pisnął...

Zostanę jednak.

Okoliczności się zmieniają, Gdy zaczynałam pisac, płatki śniegu, jak spadochrony, zasłaniały okno, a teraz delikatna tworzą zasłonę. Las stoi , jak stał. Stały.. Jeszcze.

Do lasy poszłam z córką i wnuczką. Choć ta ostatnia bardziej jechała.

kto

idzie ze mną do lasu?