gwiaździstość

oczekiwanie wypełnione lśnieniem
dziś świetlna wata w uszach
w zamian
gwiezdna wycinanka z powiek
przepuszcza ich promienie
wprost do snu
galaktyczny niemy film na
Dobra  - Noc

Odbicia

Odbicia waszych myśli w moich oczach budują zamki i wieże nadziei. Te trwałe i przemijające wraz z czasem. Siedzę. Patrzę, Słucham. Czekam, Uważnie.Cisza.

Skulić się

zamiast przytulić.
Czasami nie można inaczej.
Tylko ukryć myśli pod skrzydełko.
Poczekam.
Przytulę.
Już przytulam.
Siebie też.

Krople

Krople słów

spływają mi do uszu,

wilgotnymi trenami,

lśniącymi litaniami,

wibracją mantr.

Nocna rozmowa z chmurnym niebem.

Zamiast blasku pełni

mokre mormorando

wprost

z nieba.

Spowiedź.deszczu.

Po prostu słucham

z każdym słowem coraz czystsza,

Słuchanie ciszy

w ciszy, a zwłaszcza w niej, jak w lustrze, odbija się własny głos.

bezlistność

otwiera oczy na  kształt rzeczy, na nie same, jakie są w swej istocie.
Czyste, przejrzyste, delikatne, a zarazem silne. Trwają.
Czas rodzenia, rozwoju, bujności jest konieczny , żeby wskoczyć na wyższy poziom. Kolejny słój. Kolejne węzło...
W międzyczasie wykorzystajmy bezruch i  spokój przypominający śmiertelne zamarcie w ciszy, w mrozie.
Niezakłóconą czystość formy.
Foto: Adam Rybarczyk

Wykorzystajmy daną nam przez drzewa i trawy  światło w te krótkie dni.Jasność. Ale nie tylko.
Zobaczymy  niewidoczne  wcześniej jeziorko

i wcześniej niż zwykle  księżyc?

w  ażurowej koronce?
Moimi oczami otwartymi wczoraj.
I oczami innych, spostrzegawczych od zawsze, czujących puls przyrody,
tak jak kolejne foto: Adam Rybarczyk: (https://www.facebook.com/adam.rybarczyk)

I zobaczysz pusta macicę albo szkielet,
Nie lękaj się. Wszystko jest dla Ciebie,  dla nas?
Ja też. Z własnej nieprzymuszonej woli.
<3

pomagać

słuchając?

Czy ja się nie oszukuję?  Kogo chcę wysłuchać? Większość ma jakiegoś partnera, rodzinę, koleżanki i kolegów, przyjaciół,spowiedników, swoje ulubione gazety, programy tv czy radiowe, portale społecznościowe, randkowe, strony internetowe z forami dla każdego.

A ci, którzy nie maja tego, tym bardziej nie maja Internetu. Mają może swoich lekarzy, konfesjonały...

Na co więc ta moja tu obecność? Nikt nawet dotąd słówka nie pisnął...

Zostanę jednak.

Okoliczności się zmieniają, Gdy zaczynałam pisac, płatki śniegu, jak spadochrony, zasłaniały okno, a teraz delikatna tworzą zasłonę. Las stoi , jak stał. Stały.. Jeszcze.

Do lasy poszłam z córką i wnuczką. Choć ta ostatnia bardziej jechała.

kto

idzie ze mną do lasu?